Keloidy nazywane są również bliznowcami. W opinii wielu osób stanowią głównie problem estetyczny, ale czy tak jest w rzeczywistości?
Keloidy to łagodne nowotwory skóry, przerosłe poza granice blizny (przerost w jej obszarze nazywany jest blizną przerostową i nie jest tym samym, co keloid). Wystają one ponad powierzchnię skóry, tworząc charakterystyczne zgrubienia. Charakteryzują się zmienionym kolorem: sinawo-czerwonym, nieco połyskującym. W dotyku bliznowiec jest zwykle gładki. Pacjenci najczęściej skarżą się na odczuwany ból, pieczenie oraz świąd.
Bliznowce mogą powstać praktycznie na całym ciele, ale najczęściej występują na płatkach uszu, szyi, w okolicach mostka. Rozmiary keloidów mogą być dużo większe niż pierwotnej blizny. Pacjent jest w stanie to określić, ponieważ zmiany te zwykle pojawiają się dopiero po pewnym czasie od wygojenia rany.
Przyczyny ich powstawania nadal są badane, ale na razie nie wiadomo, dlaczego blizna zaczyna się rozrastać. Proces ten jest natomiast związany z zaburzeniem równowagi pomiędzy syntezą a rozpadem kolagenu. W przypadku keloidu dochodzi do jego dużej nadprodukcji.
Bliznowce powstają najczęściej jako wynik urazu i uszkodzenia powierzchni skóry, np. po zranieniu, operacji, ale również na skutek zmian dermatologicznych w przebiegu ospy lub trądziku. Czasem obserwuje się również samoistny rozrost tkanki. Badacze sugerują, że przyczyną są mikrourazy tkanek, nieodnotowane przez pacjenta.
Zmiany te występują częściej u osób z intensywną pigmentacją skóry. Obserwuje się też dziedziczenie skłonności do powstawania keloidów.
Najlepsze efekty leczenia daje terapia skojarzona. Więcej o leczeniu bliznowców możesz przeczytać tutaj. O postępowaniu fizjoterapeutycznym niedługo przeczytasz na tym blogu. 😉 Warto jednak nadmienić, że chirurgiczne usunięcie keloidu jest zwykle odradzane, ze względu na dużą częstotliwość nawrotów.
Keloidy, powstające w okolicy stawów, mogą w znaczący sposób upośledzać ich funkcję, prowadząc do przykurczów. Powodują też zmiany napięcia tkanek, co może zaburzać ślizg powięzi i prowadzić do szeregu problemów na tym poziomie. W takim razie keloidy, powstałe np. w obrębie powłok brzusznych, będą miały wpływ na funkcje nie tylko mięśni brzucha, ale także układu pokarmowego.
Równie istotnym powikłaniem powstawania keloidów są problemy z akceptacją swojego wyglądu przez pacjenta i/lub problemów funkcjonalnych, które niosą za sobą zaburzenia syntezy tkanki kolagenowej. U osób, które maja duże bliznowce może spadać poczucie własnej wartości. Tacy pacjenci czasem zaczynają wycofywać się z życia społecznego i doświadczają objawów depresyjnych.
Dlatego właśnie tak istotne jest, by nie bagatelizować bliznowców, które zauważymy na ciałach naszych pacjentów. Mogą one bowiem prowadzić nie tylko do zaburzeń funkcjonalnych, ale na skutek zaburzonej estetyki mogą również rozwijać się problemy psychologiczne. Warto zatem wiedzieć, kiedy my możemy popracować z pacjentem oraz gdzie go odesłać.
Comments